Pasen
Met Pasen staan we bij het open graf. Wat we bij het gesloten graf, de dood van Jezus, dat zaad in de grond, al konden vermoeden, komt nu helemaal aan het licht: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er is nog liefde, en wat voor een liefde! De liefde van Jezus, die overwint en inspireert. Een liefde die nieuwe mogelijkheden opent.
Bij het open graf van Jezus gaat werkelijk alles open. Niets staat meer vast, niets is definitief. Zelfs nu niet, nu alles lijkt vast te lopen door de coronacrisis.
Maar met het open graf mogen we overal weer een gat in zien, er kan veel gebeuren. Met Paulus mogen we geloven, dat “het uiterlijk van deze wereld bezig is te verdwijnen”(1 Kor.7:31). Merkbaar verandert deze wereld van karakter. Er gebeuren dingen die in het dagelijkse leven voor de corona niet mogelijk waren. Er komt meer gemeenschapsgevoel, men houdt meer rekening met elkaar. Er is een soort wedergeboorte aan de gang.
Volgen wij Jezus op zijn weg van offervaardige liefde? Pas dan wordt het echt Pasen: wanneer “die gezindheid bij ons is, die ook in Christus Jezus was”( filip. 2:5), wanneer wij dus in  zijn Geest proberen te leven.
Die Geest is er. Dat vieren we met Pinksteren. Van alle kanten vuurt Jezus ons aan datgene te doen, waar Hij zoveel werk van maakte. Laten wij ons aansteken door de Geest van Jezus, dan is het echt Pasen!

(vrij naar Hans Bouma)