Zondag 7 juni 2020

Zondag 7 juni 2020
Gemeenteleden, vrienden  van Jezus Christus,

Een Groet met een verhaal van en over een jong mens in de huidige ‘Lockdown’ situatie

Buurman M.  is docent aan de Fontys Hogescholen gemeenschap. Gezien de Corona crisis met de Lockdown situatie werkt hij nu vanuit huis. Hij geeft onderricht in de Technische vakken aan internationale studenten die afkomstig zijn uit Egypte, Litouwen, de Oostblok landen en natuurlijk ook uit Nederland. Op het ogenblijk is iedereen naar huis. De gemeenschappelijke taal die gesproken wordt is Engels. 

In zijn huis is het rustig, hij woont  alleen.  Door de aanwezige stilte kan hij zich optimaal inzetten voor de digitale lessen; een aangenaam lesmoment creëren voor zijn studenten. Daarom heeft  hij een  hoek in zijn woonkamer uitgezocht waarop de aangesloten studenten  op zijn  laptopscherm een beeld te zien krijgen van zijn kamer met een staand schemerlampje en een mooi schilderij aan de muur. Het geeft een gezellig achtergrondbeeld in plaats van zoals sommige docenten die een screen beeld op hun scherm plaatsen. Hij praat met zijn studenten ipv een PowerPoint presentatie te  geven. Een dergelijke presentatie geeft hem geen prettig gevoel want zegt hij : “het schept een dubbele afstand van de docent tot de student en de te onderrichten les”. Voor het gesprek heeft hij een head-set op die een warm helder geluid produceert dat aangenaam voor de studenten is om naar te luisteren en hun aandacht  vast houdt. Zijn wijze van onderwijs geeft aanleiding tot  dialoog door met zijn handen te schetsen en hardop te denken. Hij voelt zich verantwoordelijk voor de overdracht van de lesstof en heeft het welzijn van de studenten op ’t oog.
De sfeer is ontspannen,bijzonder: je kijkt bij de student in Egypte binnen en ziet bijvoorbeeld familieleden lopen en rekening  houden met hun zoon die in verbinding staat met zijn studiegenoten in Nederland.  

Zelf vindt hij dat de coronaperiode voor hem tot bezinning heeft geleid; een naar binnen kijken. Er ontstaat ruimte voor het werk omdat je constant thuis bent en zelf je dagindeling bepaalt. Tijd voor  jezelf om te ontspannen wanneer lichaam en geest daar om vragen:  bijvoorbeeld te wandelen. Je hebt geen afleiding in de vorm van collega’s die je toevallig tegen het lijf loopt of je iets komen vragen. Doordat de tijd meer aanwezig is ben je rustiger en is er meer inspiratie. Het geeft hem soms een sacrale rust,  een heilig moment in de dag. Hij hoeft geen rol te spelen; alleen zichzelf te zijn, daardoor heeft hij beter contact met zichzelf. Tijdens het lesgeven in het schoolgebouw is de sfeer daar wel persoonlijker, de fysieke afstand en nabijheid  staan nu loodrecht tegenover elkaar. Het beeldscherm schermt de nabijheid en afstand af.

Er is een goed contact met collega’s. Een vriend belde hem op , had behoefte aan een gesprek , een ontmoeting .Deze vriend had veel contacten buiten de school en daarom zijn huis sober ingericht, hij miste de warmte van vrienden en de bezigheden van sport en muziek. Daar heeft mijn buurman geen last van, al is het soms stil. Op vrijdagen houden de collega’s een virtuele borrel om toch de saamhorigheid in stand te houden.

Als wij zijn situatie vergelijken met de situatie waarin  Jezus leefde en leerde dan komen we tot verschillen die in diepste instantie toch gelijk zijn. Door het klimaat in Israel leefde Jezus  en zijn discipelen buiten in de natuur. In de Bijbel lezen we dat Jezus sprak op een berg  of de berg op ging om zijn toehoorders te ontvluchten om te bidden met zijn Vader in de hemel om hem te eren, om wijsheid en kracht te ontvangen.  Het verschil met nu is dat de mensen naar Jezus toe konden gaan om in zijn nabijheid te zijn, hem aan te raken, een persoonlijk contact te hebben en  te vragen om een antwoord op hun problemen.  Hem in de  ogen te kijken om te zien  wat er in hem leefde: tenslotte zijn ‘ De ogen de spiegel van de ziel’. Hij nodigde de mensen uit om tot God te komen; ‘allen die vermoeid of belast zijn’. Jezus had werkelijke belangstelling voor wat er leeft in de mens. Buurman M. blijft thuis zijn nabijheid is virtueel, hij maakt  contact en leeft met zijn studenten mee.  Wel mist hij het persoonlijke wat ligt in een aanwezige fysieke ontmoeting. Buurman M. probeert in de niet fysieke ontmoeting toch aanwezig te zijn. Ook Jezus is ons in een niet fysieke ontmoeting aanwezig. Een ontmoeting die geldt ondanks dat Jezus niet meer op aarde is, Hij is bij ons, God heeft  de Heilige Geest, zijn trooster gezonden om  ons nabij te zijn.
Buurman M.  voelde zich door de corona situatie niet machteloos,  hij stelde zich een oplossing voor en handelde daarnaar. Hij en zijn collega’s steunen elkaar. Dat voorkomt een stress situatie. Dan krijg je geen zelfverwijt had ik maar “dit of dat gedaan”, nu kan hij genieten van muziek en de mooie omgeving waar hij woont.
Mogen wij net als buurman ons geloof en vertrouwen in de mogelijkheden voor een oplossing in het coronatijdperk  behouden.  Wetende dat God in zijn nabijheid in onze situatie is.

Angélique Otten
terug