Overdenking 22 maart 2020

Geloven in tijden van corona-crisis
Overdenking 22 maart 2020

Houd ons Heer, 
onder de schaduw van uw ontferming.
Versterk en ondersteun allen die bang zijn.
Wees met allen die zorg dragen voor zieken en ontheemden.
Richt op allen die gebukt gaan.
Troost ons in het vertrouwen 
dat niets ons kan scheiden van uw liefde.  

(naar gebed uit de Anglicaanse kerk, Engeland)
Lezing voor zondag 22 maart
1 Samuël 16: 1-13
Johannes 9: 1-13, 26-39
Lied 534, 600, 612


You’ll never walk alone.
Geloven in tijden van corona-crisis.

Op de woensdagavonden tot aan Pasen luiden vele kerken kerkklokken, als teken van hoop en troost. Op dat moment, bij dat vertrouwde geluid,  kun je een gebed uitspreken of bijvoorbeeld het Onze Vader bidden. Zo blijft het gebed ook iets van ons allemaal samen. Ik vind het een mooi initiatief.

Op vrijdag 20 maart klonk vanuit vele radiostations de popsong You’ll never walk alone. Het is het clublied geworden van een voetbalclub, Liverpool, maar het is ook gezongen in het EO-programma Nederland Zingt. Dat lied zal daarna nog wel vaker klinken. Het zingt uit, in grote letters, met grote uithalen: Je loopt nooit alleen. Die boodschap raakt diepe snaren van ons geloof. Christus loopt met ons mee, op alle kruispunten van ons leven, ook in al het lijden dat ons treft. En daardoor geïnspireerd proberen ook wij met elkaar op te lopen. Niet alleen. Samen.

“Kan Christus verschijnen in onze leefwereld?” Dat vroeg ik mij kortgeleden af in een overdenking op zondagmorgen. “Ten diepste hangt dat niet af van de dingen, wat wij organiseren. Ook niet van de wekelijkse kerkdienst. Christus verschijnt alleen als Hij onze levens beïnvloed, als Hij spreekt uit onze woorden en uit onze daden.” Dat klinkt nu heel anders dan toen! Wie had kunnen denken dat ons leven in korte tijd zo zou kunnen veranderen.
“Alles doet ertoe:  Eén heldere gedachte werpt een ander licht op je levenspad. Het is als een toefje licht in een icoon. Het goud in de icoon is een teken van het licht van de Eeuwige.” Na de dienst gaf ik iedereen bij het handen geven een veegje iconengoud, op de handen. Dat is nu een verboden gebaar…

Eén heldere gedachte vandaag is: je loopt niet alleen. Hierbij stuur ik een icoon bij deze gedachte. Een icoon zonder goudverf, want dat deed men nog niet in de achtste eeuw in Egypte. Het is de oudste bewaarde icoon van de Koptische Kerk. Hij hangt in Parijs in het Louvre - dat nu is gesloten - en wordt als afbeelding  wel eens getoond in Taizé-vieringen. Christus legt zijn arm op de schouder van een monnik, dat is de abt van een klooster, zijn naam is Mena. De abt draagt een evangelieboek, versierd met edelstenen. De abt heeft in zijn linkerhand een papierrol, misschien de regels van het klooster. Met zijn rechterhand maakt hij een zegenend gebaar.

Christus legt een arm om hem heen. Vriendschap, steun, bemoediging. Een arm op je schouder, ook dat is nu een verboden gebaar, voor je liefste in huis kan het nog wel, bij anderen kun je het niet doen. Maar wel in gedachten. Ik hoop dat u iets kunt ervaren van de nabijheid van de Eeuwige, van een zegen ondanks alles. Je loopt niet alleen.

Corrie Terlouw
Predikant Protestantse Gemeente Boxtel
van november 2007 tot en met maart 2020.



 
terug